Category: medewerkervandemaand

The staff member of this month is Piril Us MacLennan, who is working on space in historiographical writing and recently went on a research stay to Oslo.

 

Hi Piril, lovely to have a chat with you! You started your PhD two years ago, can you tell us a bit more about your research and how it’s going?

I’m working on Byzantine history writing of 11^th and 12^th centuries. The 11-12^th centuries were an exciting period for Byzantine literature with prolific experimentation between different styles and genres. So, it has produced a lot of well-known and fascinating histories. I was trained as a historian but my interest has always been to treat these sources as literature first. My main goal in my project is to demonstrate how authors’ depictions and/or narration of spaces, places and landscapes can contribute to the narrative arch of these histories, help realize the authors’ goals or make these histories more entertaining or immersive for their readers. I make use of various tools and concepts from literary studies, narratology and cultural geography.

How fascinating! Earlier this year, you also spent a few months in Oslo on a research stay. How did that go?

My research stay at the University of Oslo was very productive for me. It is great to hear different points of  view, especially when they counter your own. My interactions there helped me question and – if necessary – kill my darlings, so to say. It was also great to have a change of scenery. I enjoy living in different cities, meeting new people, learning about new languages, cultures and cuisines. In Istanbul, we try to do everything we can by the sea. So in Ghent, I miss being in close proximity to the sea and Oslo was perfect for me in this way. I quite enjoyed long meals and long runs by the fjord. Although I must confess it was a bit cold, but I find almost everywhere cold.

My interactions [in Oslo] helped me question and – if necessary – kill my darlings.

Now that the new academic year has started again, are there things you are looking forward to? How do you prepare for a new busy term?

I’m looking forward to actually writing the first chapter of my thesis with the feedback I received from my colleagues in Oslo last year. It’s daunting but exciting! Also, I love teaching and spreading the love for all things Byzantine. So, I’m very excited to lead the discussion seminars of the Byzantine history class in which we discuss Byzantine historiographical sources with bachelor students. It was a Byzantine History class in my last year as a bachelor student at Tufts University that sparked my interest in Byzantine sources, so I would be very happy if I could also help pass the torch to someone someday.

Sounds like a lovely goal! Lastly, what are some of your favourite places in Ghent? Any you would recommend?

I’m a big fan of Ghent’s small wine and tapas bars. But I must add, I’m developing a taste for dark Belgian beers as well. And lastly, It’s going to sound a bit boring, but where I go most often and regularly are Ghent’s parks. I especially enjoy going on runs at the Bourgoyen-Ossemeersen nature reserve and along the Coupere.

Thank you very much, Piril!

 

 

The staff member of this month is Antonia Apostolakou, who recently went on a research stay to Switzerland and is now putting the finishing touches to her PhD dissertation.

Hi Antonia! In the Blandijn, you are quite famous to be the girl coming from one of the most evocative places in Greece: Sparta! Could you tell us more about your homeland and the adventurous journey that brought you to Ghent?

Hello! That’s true. Although people usually have a surprised reaction when I introduce myself at conferences, it does make for a good icebreaker, I have to admit. Sparta is a charming small city in the Peloponnese, surrounded by mountains, full of olive and orange groves, with locals that may exceed 300 but still come in short numbers. Apart from the natural beauty of the area and its apparent historical reputation, Sparta has been and is still being associated with a military lifestyle, extreme discipline, and toughness. This image has made its way to pop culture (for example in films or video games – there have been some nice discussions by classical scholars on this subject over the last couple of decades) and has been worshipped by notorious dictators and like-minded groups to this day. I therefore tend to be cautious when it comes to boasting about my hometown. The occasional homesickness and the excitement of colleagues have definitely made me focus on the bright side, though, so I will hopefully not disappoint any more enthusiastic classicists.
Now that I have already set out the proper ground for treason, I will continue by saying that my academic journey started when I moved to Athens. There, I studied ancient, Byzantine, and modern Greek philology, and had a lovely time that generated some of the tips I’ve been sharing with many of you before your Athens visits. I specialized in linguistics, and my fascination for the field led me to the Netherlands, where I completed my master’s, with a focus on intercultural and multilingual communication. After graduating, I came across an announcement for a PhD position at Ghent University and the EVWRIT ERC project. It felt like an ideal opportunity for me, as it combined all different aspects of my previous education and training: classical and Byzantine studies, but also multilingualism and language contact. And, better yet, the position offered a new challenge: papyrology! I applied, flew to Belgium for the interview, and the rest is history. A fun fact is that I had visited the city one year earlier with a friend and, as I liked it a lot, had said: “I could live here.” I am still enjoying my time in Ghent, so it turns out I was right.

My tip to new international colleagues, which applies to differences beyond eating habits and weather conditions, is to keep an open mind and try to find the beauty in everything unfamiliar, rather than get trapped in seeking what they had back home.

Replacing spanakopita for boterhammetjes must not have been easy! After a few years living here, I believe you developed some strategies to master the art of the broodje and to adjust to the northern weather. Do you have any tips to share for our new international colleagues?

Just as I was complimenting Belgium, you needed to bring up the food… Just kidding! Surprising as it may seem, I think my Greek culinary skills got stronger over the last years – sharing food with friends is always a pleasant experience. Quite unexpectedly, though not for those who are aware of the composition of the Greek section, I also became more familiar with Italian cuisine from different regions (shoutout to all the friends who have kindly invited me over for dinner) and gained a new appreciation for it. I do, however, occasionally enjoy the late-night frietjes or take my visitors to local restaurants to try stoverij, and I appreciate the many veggie options in Ghent (Did you know it’s one of Europe’s veggie capitals?). I’m also a big fan of Belgian desserts, especially a warm Liège waffle or a good mattentaart. I am afraid the lunch broodje and I still have some way to go. Belgian weather is certainly different than what I was used to growing up, but there is a number of fun and relaxing things I like to do when it’s rainy: going to the cinema, visiting exhibitions in Ghent or Brussels, watching shows while enjoying a cup of hot chocolate with friends or just curling up by the window with a good book. And once the sun shines in Belgium, everyone is excited and goes out for ice cream or a glass of cold beer by the water. My tip to new international colleagues, which applies to differences beyond eating habits and weather conditions, is to keep an open mind and try to find the beauty in everything unfamiliar, rather than get trapped in seeking what they had back home.

As you mentioned before, you joined the Linguistics Department of Ghent University to start your PhD within the ERC project EVWRIT. What is your research project about?

Right! It is one of the linguistics projects of the ERC, that nevertheless incorporates many paleographic observations. Simply put, it’s an investigation of papyri from the fourth to the eighth centuries CE, where more than one language and/or script are used. I could say that the project was inspired by my own experiences to some extent, as I have grown up in a bilingual environment (on my mother’s side), and have witnessed intriguing switches between the Greek and English languages by my relatives – or a mix of Greek and Latin characters in some of my grandma’s amusing notes and gift tags. In papyri too, we find certain choices in language and its writing (for example, writing Greek in Latin script or mixing letters from different alphabets within a single word) that often seem unconventional by modern standards, especially in the context of more formal documents. My project aims at understanding the complex motivations (sociohistorical, textual/practical, cognitive, etc.) behind this variation, and evaluating their importance in enhancing or creating meaning. To do this, I use theoretical concepts and methods from historical sociolinguistics and socio-semiotics, language and script contact studies, comparative paleography, and more, depending on each case study.

I could say that the project was inspired by my own experiences to some extent, as I have grown up in a bilingual environment (on my mother’s side), and have witnessed intriguing switches between the Greek and English languages by my relatives – or a mix of Greek and Latin characters in some of my grandma’s amusing notes and gift tags.

Sounds fascinating! Our work allows us to travel all around the world, and I have heard that you have been able to enjoy a couple of great experiences abroad in the last year. We want to know more! (Where were they? And on which purpose did you go there?)

I was indeed lucky enough to obtain a couple of scholarships and visit some beautiful places over the last year. The first highlight was without doubt the Summer Institute in Papyrology. After its postponement due to the pandemic, I managed to travel to Cincinnati for the summer institute last summer. During this intensive training, I improved my knowledge on papyrology and the preparation of papyrus editions, while working on original papyri from the collection of the University of Michigan, under the guidance of distinguished instructors. It was also a very fun month of making new friends, watching the fireworks on the 4th of July, and racing on chairs with wheels at the dorm’s corridor. I returned to Europe just on time for the 30th International Congress of Papyrology in Paris, which was completed with a memorable celebration of my birthday on the waters of the Seine. My second longer stay was at the Hardt Foundation in Switzerland in late spring. I was happy to work on my project in a beautiful library and interact with classical scholars of different ages and backgrounds on the daily, while enjoying the generous services provided by the kind staff of the foundation. Once books and laptop screens were closed for the day, I went on small excursions with lovely colleagues, like visiting the Bodmer Foundation, exploring Geneva by night or even traveling to a suburb where Kieslowski’s “Red” was filmed.
While all these experiences may sound wonderful (and they absolutely were), it’s important to remember that doing a PhD is not “all play and no work”, in more senses than one. It’s a personal journey and a challenging experience with many ups and downs, and I feel fortunate to have been able to share both my achievements and struggles with other PhD candidates in Ghent since the beginning of my project.

One final question: as we were children, September used to be the start of a new exciting school year. Sure, we now have moved to a bigger building and switched apple juice for coffee, and oral tests to conference papers, but September still feels like our yearly turning point. With the beginning of the new academic year, what are your good resolutions?

I think that highly specific resolutions like the ones people come up with on New Year’s Eve put unnecessary pressure on many of us, so I tend to avoid them and think of a very general and easy one instead, just for the fun of it. My 2023 resolution was to let myself be surprised, and I can tell you it has been a success so far! I nonetheless have a few humble plans for the new academic year and the near future: submitting my dissertation, completing some editions, and evaluating the options ahead. I would also like to do some more carefree traveling and maybe return to taking a language course after a short break. And let’s see if that one friend and colleague finally convinces me to join her at the gym – that would be the ultimate surprise for everyone!

Het academisch jaar loopt weer op z’n einde, en we zijn blij dat we onze illustere medewerker van de maand juni nog even konden strikken voor de zomer. Professor Nadia Sels doet zowel aan de UGent als aan de UHasselt boeiend onderzoek naar kunst en mythe. Evelien Bracke sprak met haar over beide – en over een historische dinner party…

Dag Nadia, wat fijn om even met jou te spreken. Veel van onze lezers zullen je kennen als professor Griekse mythologie binnen onze afdeling. Als thema blijft mythologie ons ook nu nog eindeloos fascineren. Vind je na zovele jaren onderzoek nog onverwachte of nieuwe interpretaties van mythen die je goed kent?

Ja hoor, deels omdat de interpretatieve mogelijkheden vaak heel ruim zijn, en deels omdat verhalen nog voortdurend hedendaagse herschrijvingen krijgen. Maar anderzijds moet ik toegeven: ik duik tegenwoordig liever in niet-Griekse mythologie, zoals de Indische Mahabharata of de Popol Vuh van de Maya’s. Daar kom je vaak verwante thema’s of zeer vergelijkbare verhalen tegen, maar verteld tegen de achtergrond van een cultuur die zo anders is dat het je interpretatie radicaal bemoeilijkt. Dat soort weerhaakjes die zich tegen een vlotte interpretatie verzetten, daar kan ik minstens evenzeer van genieten als van een perfect sluitende duiding. Overigens hoef je mythologie ook niet enkel als een betekenismachine te zien: dat is het zeker, maar het is evenzeer een compositie van esthetische indrukken en emoties, vergelijkbaar met muziek. En ook op die muziek zijn de variaties eindeloos.

Wat sommige lezers misschien niet weten, is dat je ook aan PXL-MAD en de UHasselt verbonden bent, als docent kunstgechiedenis en coördinator onderzoek in de kunsten. Wat houdt je functie aan de UHasselt zoal in, en is er inhoudelijke overlapping tussen beide posities?

Ik zie kunst en mythologie, en dus ook mijn twee vakgebieden, graag in het verlengde van elkaar. Beeldende kunst is een belangrijk aspect van de mythologische verbeelding, en omgekeerd zijn er heel wat kunstenaars die werken met mythes of mythische denkbeelden. Maar de echte gemene deler is wat mij betreft het feit dat zowel kunst als mythologie (onder andere!) pogingen zijn om de wereld te interpreteren via verbeelding, via processen van metaforisch denken. In die zin lopen ze naadloos in elkaar over.

Hans Blumenberg, mijn favoriete denker over mythe en metafoor, stelt dat “het hebben van een wereld altijd het resultaat is van kunst”. Daarmee bedoelt hij dat de wereld niet inherent betekenisvol is, en dat het al zeker niet vanzelfsprekend is dat we ons meteen in onze chaotische, verhakkelde ervaring van die wereld kunnen oriënteren. Dat we de wereld alleszins soms als overzichtelijk en betekenisvol ervaren, is voor hem een klein wonder, en het resultaat van een voortdurend ‘werken aan de mythe’. Met dat ‘werk aan de mythe’ bedoelt hij alle activiteiten waarin we onze ervaringen omzetten tot betekenisvolle denkbeelden en verhalen – een proces dat nooit stopt en dat zich uitstrekt van de oudste verhalen en denkbeelden van de mens tot de nieuwe strategieën om naar de wereld te kijken die zich kunnen ontwikkelen in de kunst.

Concreet begeleid ik in Hasselt doctoraten in de kunsten, een relatief nieuw genre in de academische wereld. Artistieke disciplines hebben hun eigen vorm van expertises – dat is het uitgangspunt van artistiek onderzoek. Dat kan gaan over een soort belichaamd weten, over technische kennis, maar zeker ook over een soort in kunst geïmpliceerd denken doorheen de beelden en het contact met materialen. Het is een razend interessant veld waar nog veel kan gebeuren.

Overigens hoef je mythologie ook niet enkel als een betekenismachine te zien: dat is het zeker, maar het is evenzeer een compositie van esthetische indrukken en emoties, vergelijkbaar met muziek. En ook op die muziek zijn de variaties eindeloos.

We horen je regelmatig op de radio spreken over mythen, en dan vooral vrouwelijke personages in mythen. Waarom denk je dat onze huidige cultuur zo gefascineerd is door precies de vrouwelijke personages uit de oudheid?

Het is een inhaalbeweging, natuurlijk, en een noodzakelijke reflectie over cultureel erfgoed en de genderpatronen die erin geïmpliceerd zijn. Het is geen geheim dat die lang niet altijd vrouw- (en man-!) vriendelijk zijn, en om die reden gaan er zeker in de Angelsaksische wereld wel eens stemmen op om teksten zoals de Odyssee (die overigens verrassend veel krachtige vrouwelijke personages bevat) gewoon uit het curriculum te halen. Persoonlijk geloof ik daar absoluut niet in – waarom zou je jezelf qua historische kennis een oog uitsteken? Een analyse en kennis van die teksten is juist een fantastisch wapen om de taal en de redeneringen achter misogynie te leren kennen en te ontmantelen.

Tegelijkertijd is er ook een tendens om de verhalen van vrouwenfiguren uit de mythologie vanuit vrouwelijk perspectief te herschrijven of te herbekijken. Een interessant boek dat ik niet zo lang geleden in het radioprogramma Voorproevers mocht bespreken is De Kruik van Pandora van Natalie Haynes. Eén van de interessante conclusies die ze trekt is dat de antieke bronnen vaak lang niet zo vrouwonvriendelijk zijn als de negentiende- en twintigste-eeuwse hervertellingen. We denken vaak dat we die verhalen kennen, maar eigenlijk zijn ze vaak veel gelaagder dan gedacht.

Eén van je meest recente publicaties (link) gaat over autotheorie. Niet al onze lezers zullen deze theorie al kennen. Kan je daar iets meer over vertellen – en van waar je eigen interesse hierin?

Je hebt het over Project Passage, een onderzoeksplatform aan de UHasselt waar ook een online journal aan verbonden is. Het is een project waar ik voornamelijk mee ingestapt ben omwille van het voortreffelijke gezelschap van Kris Pint en Maria Gill Ulldemolins, twee collega’s die me ook persoonlijk zeer dierbaar zijn.

Autotheorie is een term die verwijst naar een verscheidenheid aan tekstuele genres (kritische memoires, creatieve kritiek, performatief schrijven…) die persoonlijke, belichaamde ervaringen expliciet als instrument wil gebruiken binnen kritische reflectie. Hoewel je voortdurend leest en kijkt vanuit je eigen ervaringen en lichaam wordt die subjectieve dimensie vaak verdoezeld in academische teksten. Autotheorie kijkt – met wisselend succes, naar mijn eigen mening – naar hoe het anders kan. Wie meer wil lezen kan terecht op de website van Passage.

[Anne Carson] schrijft dat ze zich nooit meer levend heeft gevoeld dan wanneer ze verliefd was of naar kennis zocht, […] ervaringen waarin er iets is dat je van jezelf weglokt. Voor de kennis van de oudheid is dat bij uitstek het geval: er is altijd iets dat je ontglipt, en precies daarnaar blijf je verlangen.

Om te eindigen, een historical dinner party! Je hebt al zoveel onderzoek gedaan naar moderne theorieën rond mythologie, moest je een dinner party mogen organiseren met één mythologische figuur en één moderne theorist, met wie zou je dan graag eens een avondje doorbrengen?

De theoreticus is een makkelijke keuze, als ik het begrip wat mag opentrekken tenminste. Ik zou ontzettend graag de benen onder tafel steken met Anne Carson, een Canadese classica en vertaalster van antieke teksten die ook nog eens een van de meest briljantste schrijfsters is die ik ken. Haar essay Eros, Bitterzoet, bijvoorbeeld, over het concept van liefde en verlangen bij de Griekse lyrici, is een van de mooiste pleidooien voor de waarde van de Oudheid die ik ken. Een vlijmscherpe filosofische analyse van de mythologische en poëtische taal rond het Griekse concept van eros, maar ook een betoog over de erotiek van vertalen en de studie van het verleden. Ze schrijft dat ze zich nooit meer levend heeft gevoeld dan wanneer ze verliefd was of naar kennis zocht. In beide gevallen zijn het ervaringen waarin er iets is dat je van jezelf weglokt. Voor de kennis van de oudheid is dat bij uitstek het geval: er is altijd iets dat je ontglipt, en precies daarnaar blijf je verlangen.

Het mythologische personage is moeilijker. Meestal zijn het niet zo’n fijne figuren, zeker de goden niet. Goden al dan niet uitnodigen is trouwens een uiterst heikele kwestie, die niet anders dan slecht kan aflopen: nodig er één uit, en een andere god voelt zich gefnuikt en neemt je te grazen. Maar als ik er dan toch een moet kiezen wil ik graag de naamloze god uit Kavafis’ gedicht ‘Antonius door zijn god verlaten’ van Kavafis op bezoek vragen. In dat gedicht wordt een subliem beeld opgeroepen van een onzichtbare stoet die onder betoverende muziek ’s nachts uit de stad Alexadria wegtrekt, een teken dat de gunst van de goden Marcus Antonius verlaten heeft. Misschien kan die stoet na al die eeuwen zwerven bij Anne en mij aanschuiven. Dat wordt een verrukkelijke avond!

Bij zo’n dinner party zouden we ook wel willen aanschuiven! Alvast bedankt voor het prachtige interview, Nadia.

 

Many new faces in our Greek Section these last couple of months: one of them is Theofanis Tsiampokalos, who recently started working as a postdoctoral researcher on the ERC-project “The meaning of language. A digital grammar of the Greek taught at schools in Late Constantinople” (MELA). Anne-Sophie Rouckhout caught up with him to ask about his first experiences as a new member of the Greek pack at Ghent University.

Hi Fanis! You started working at UGent a few months ago, on a brand new ERC-project called MELA. Can you tell us something about your research context and your own role in it?

Hi! Yes, I joined the Linguistics department at the Ghent University in February and I am really excited to be here, in this very beautiful city, and be part of this wonderful community. MELA, the project I am involved in, is – as you already said – a brand new ERC-project of Andrea Cuomo, hosted at the University of Ghent. The project brings surviving grammatical textbooks of the late Byzantine period to the fore. Throughout the whole period from the early sixth to the mid-fifteenth centuries CE, knowledge of a high-register variety of Greek, one which was modeled on a selection of ancient canonical authors and the church fathers and, therefore, differed from the contemporary vernacular, would mark in the Eastern Roman Empire a young adult for a promising career in the administration of the state or church, pretty much in the same way as in later times knowledge of Latin would mark someone for a post within the British Empire. MELA’s main aim is to achieve a deeper understanding of this language by means of producing a digital grammar of the Greek taught at schools in Late Constantinople, from where several textbooks survive that have not received so far the attention they deserve.
Within this broad context, my work focuses on a number of grammatical textbooks written by Maximus Planudes, a leading scholar of the late thirteenth/early fourteenth century. I try to shed more light to the sophistication that these textbooks show in particular, especially in terms of what we nowadays call “information management”.

Our Greek section hosts many international researchers, but not many of them are actually … Greek! How has the Ghent life been treating you?

The truth is that people expect a researcher to be detached from the object of their study, which is obviously not my case. I am joking. It was actually somewhat of a coincidence that I decided to study Greek in the first place – I was showing a similarly great interest in Latin as well as in Ancient History, and I think I would be as happy as I am now, had I chosen any of these subjects instead of Greek. I guess, what fascinates me in these subjects is the potential they show to help us overcome – as Hugh Lloyd-Jones eloquently put it – “the provincialism of those who know only their own period”. In other words, Greek and Latin literature as well as the ancient world in general could serve as a mirror for our contemporary world.
That said, I cannot but admit that the interest that people in Ghent show in both the Greek language and Greece really touches me – I am not talking about the Ancient Greek language and Ancient Greece. The activities organized by the “Griekenlandcentrum” at Ghent University focus on the Early Modern, Modern, or even Contemporary Greece . Last week, for example, I visited a fascinating talk on Greek children’s adoptions to the US and Netherlands during the 50es and 60es. These events attract not only people from the University, but also people who simply live in Ghent and show an interest in Greece, of whom many even learn Modern Greek – and needless to say, they grasp the opportunity to practice their Greek with me. I have been really impressed by their language skills by the way. My resolution for the next years is to master Dutch as well as they have mastered Modern Greek.

I guess, what fascinates me in these subjects is the potential they show to help us overcome – as Hugh Lloyd-Jones eloquently put it – “the provincialism of those who know only their own period”. In other words, Greek and Latin literature as well as the ancient world in general could serve as a mirror for our contemporary world.

If you have to name one weird habit of your Belgian colleagues, what would it be? No worries, we can take it! 😁 Also, for which reason are you most happy to be working here?

I haven’t spotted a particular habit of my Belgian colleagues. Is there something I should be aware of? I am joking. The only funny thing that has happened so far concerns the language. Before moving to Belgium, I was living in Germany, and even before that in Switzerland. But even though German and Dutch have much in common, there are still some “false friends” – my personal favorite is “bellen”; in German, it means “bark”.
The reason I am most happy to be working here is definitely the people. On the one hand, Ghent is a very beautiful city, full of super-friendly people. On the other hand, my colleagues at the University, be it from the MELA project or from the department in general, have proved themselves not only extremely friendly, but also very supportive. They are also very open to exchange and share insights from their own research and are always interested in hearing about my own work and giving me feedback. They have created a very fertile environment here and I am very glad to be part of it.

The reason I am most happy to be working here is definitely the people. On the one hand, Ghent is a very beautiful city, full of super-friendly people. On the other hand, my colleagues at the University, be it from the MELA project or from the department in general, have proved themselves not only extremely friendly, but also very supportive.

Now, let’s be serious again. This year, your PhD thesis was finally published as a monograph – congrats! You must be very proud … and maybe relieved?

Thank you very much! Yes. Soon after my defense in 2018 I started editing my thesis, so that it may be published as a monograph. My book is about Plutarch’s attitude towards rhetoric, an attitude which earlier scholarship had interpreted as rather ambivalent. My approach amounts to the first attempt to see this attitude within the broader context of the traditional conflict between philosophy and rhetoric in antiquity, while paying particular attention to the role that a subject so loaded as rhetoric might play for the construction of a distinct philosophical identity by Plutarch.
The first edition of my book in Modern Greek is about to appear in Athens – the book will be released within the next few weeks –, while a second edition in English is currently in preparation. I am indeed very relieved that this circle is gradually closing, also because the preparation of my thesis for publication had been a side-project for me over the last years. I was fortunate enough to begin my first postdoc in Trier, in Germany, already a month after receiving my PhD. It lasted for three years. This postdoc was on a different topic than my thesis – it was on the reception of presocratic philosophy –, which represented for me a unique opportunity to delve into a new area and, thus, broaden my research profile. But this also meant that the time I could invest in editing my thesis ought to be limited. Nevertheless, I managed to cope with the situation and I am now very happy.

Summer is coming! Will you stay in the Blandijn office or venture out into the world? Any particular plans that classicists might find interesting or inspiring?

I guess, the ideal for summer vacation for every classicist involves a combination of culture, culinary delights and the Mediterranean. In August, I am going to spend some days on Crete. It has been ages since the last time I visited the island. I would like to visit the new Eleutherna museum.

Sounds wonderful – don’t forget to send us pictures! 😉 Thank you for the interview, Fanis, and good luck with your research!

Onze medewerker van de maand februari, Alexander Vandewalle, pendelt normaalgezien tussen Antwerpen en Gent, maar maakte vorige maand een wat langere reis, naar Nieuw-Zeeland dan nog wel! Evelien Bracke sprak met hem over zijn congrespaper, over video games en, jawel, Middle Earth.

Dag Alexander, leuk om even met jou te spreken. Je naam is veel mensen wel bekend als onderzoeker van de rol van de oudheid in videogames. Wat een interessant thema! Kan je uitleggen wat jouw onderzoek inhoudt? (En houdt het dan ook in dat je heel veel videogames moet uittesten?)

Bedankt! Specifiek kijk ik in mijn onderzoek naar de karakterisering van Grieks-Romeinse goden en helden in video games. In het eerste deel van mijn doctoraat stelde ik een framework op van karakteriseringstechnieken of -indicaties in games, waarvoor ik mij baseerde op bestaand onderzoek uit de letterkunde, narratologie, filmstudies, en game studies. Het resulterende kader pas ik momenteel toe op een corpus van mythologisch geïnspireerde video games, waarbij ik kijk naar gelijkaardige tendensen tussen verschillende games, of verschillen qua representatie tussen game-genres of productiecontexten. Gamen is dus inderdaad een belangrijk deel van mijn werkdag, hoewel het natuurlijk ook niet enkel om spelen draait!

Ik ben al eens op je database gaan snuisteren. Wat een uitgebreide lijst – en zoveel games waar ik nog nooit van gehoord heb! Hoe ben je hieraan begonnen, en hoe houd je zoiets bij?

Het idee voor de Paizomen-database ontstond origineel tijdens mijn FWO-applicatie: ook al is de academische interesse naar klassieke receptie in games de laatste jaren enorm toegenomen, toch bestond er nergens een grote lijst van ‘alle’ games die zich in de klassieke oudheid afspelen. (En om eerlijk te zijn: een deel van de inspiratie kwam ook uit het werk van de DBBE!) Bij het opstellen van de database ben ik op zoek gegaan naar alle mogelijke informatie die ik kon vinden, zoals academische publicaties, online encyclopedia’s, winkelplatformen, trailers, fora, game-gidsen (waarin spelers bijvoorbeeld aan andere spelers uitleggen hoe je het best aan een bepaalde game begint) en meer, om op die manier een overzicht te bieden van de enorme hoeveelheid games over de oudheid. Momenteel bevat de database informatie over iets meer dan 300 games, maar ik loop intussen alweer achter, en er zijn zeker nog honderden of zelfs duizenden games te vinden die zich door de oudheid laten inspireren!

Je onderzoek doe je zowel aan de Universiteit Antwerpen als aan de UGent. Hoe werkt dat praktisch gezien? Komt er veel pendelwerk bij kijken?

Ik onderneem inderdaad een dubbeldoctoraat: UAntwerpen is mijn hoofdinstelling, waar ik werk bij Communicatiewetenschappen, en UGent mijn partnerinstelling, waar ik bij de Afdeling Grieks aansluit. Ik heb aan beide universiteiten ook gestudeerd, dus is het mooi om deze zo te kunnen combineren. Dat betekent inderdaad geregeld pendelen, hoewel ik voor het grootste deel van thuis uit werk: voor mijn onderzoek heb ik uiteraard vaak mijn game-consoles nodig, en het is moeilijk om deze constant met de trein te verhuizen. De combinatie van de twee universiteiten heeft ook al voor mooie samenwerkingen gezorgd: aan UAntwerpen werk ik geregeld samen met andere game-onderzoekers die vanuit hun achtergrond in de sociale wetenschappen expertise hebben in publieksonderzoek (bv. meer kwantitatieve en statistisch gerichte studies, enquêtes, interviews), waar ik zelf niet in getraind ben. Dit stond mij toe om onderzoek te verrichten naar verschillende ervaringen die spelers meemaken in oudheidgames – iets waar ik anders maar moeilijk aan begonnen zou zijn, maar wat wel ongelooflijk interessant is.

Je twitter-account vertelt ons dat je nog maar net terug bent uit Nieuw-Zeeland. Waarover heb je gesproken op het congres waar je daar aan deelnam? En blijkbaar ben je ook naar Hobbiton geweest?

Klopt! Ik ben naar Nieuw-Zeeland afgereisd om daar een presentatie te geven op de jaarlijkse samenkomst van de Australasian Society for Classical Studies (ASCS), waar het thema dit jaar ‘Games and the Ancient World’ was: een hele dag presentaties over de oudheid en/in games, wat nog steeds redelijk zeldzaam is voor Classics-conferenties. Mijn presentatie betrof zogenaamde ‘haptic feedback’ in mythologische video games, of spontane vibraties of trillingen die spelers via hun game-controller ontvangen wanneer ze aan het spelen zijn. Ik heb een aantal games besproken en beargumenteerd dat dergelijke tactiele elementen bijdragen tot een specifiek soort ervaring van mythologie (of althans een bepaalde conceptualisering ervan door de huidige entertainmentindustrie) waarbij spelers in de rol van een god ondergedompeld worden, en waar de focus vaak op spektakel en goddelijke krachten ligt.

En ja, het leek een beetje jammer om helemaal naar Nieuw-Zeeland te vliegen en er slechts de vier dagen van de conferentie rond te lopen, dus hebben we er een grotere trip van gemaakt en inderdaad ook Hobbiton bezocht! Als Lord of the Rings-fan kon dit absoluut niet ontbreken. Het was een heel speciale ervaring om die prachtige set rond te wandelen, en ik was enorm onder de indruk van het detail waarmee Peter Jackson Middle-Earth daar tot leven heeft gebracht. Nieuw-Zeeland is trouwens ook gewoon een prachtig land met adembenemende natuur en gezellige steden – een grote aanrader! (Aangezien het daar in januari en februari nog volop zomer is, was het daar ook nog eens een goede 20 à 25° warmer dan hier!)

En misschien een beetje een cliché vraag om mee te eindigen, maar wat is jouw favoriete videogame waarin de oudheid voorkomt? En – misschien iets controversiëler – je minst favoriete? Wat zou je ons aanraden?

Een lastige vraag! Zo’n dingen evolueren altijd een beetje. Assassin’s Creed Odyssey hoort de facto thuis in mijn favorieten, aangezien het de game was die mij als eerste deed nadenken over games en klassieke receptie. Ik vind het nog steeds een mijlpaal in de geschiedenis van oudheidgames, die het klassieke Griekenland van Perikles op een naar mijn mening nog ongeëvenaarde manier heeft weergegeven. De game is zeker niet perfect (bij tijden heb ik er eerder een haat-liefde-relatie mee), maar ik kan er zelfs na 200 uur speeltijd en drie playthroughs nog steeds van blijven genieten. Andere favorieten zijn Immortals Fenyx Rising, die de Griekse mythologie op een vooral komische manier weergeeft; de God of War-reeks, die er in de laatste jaren in geslaagd is om één van de gewelddadigste game-reeksen aller tijden om te vormen naar een diep emotioneel vader-zoon-verhaal; en Hades, waarin spelers in de rol kruipen van het obscure mythologische personage Zagreus en keer op keer proberen de Onderwereld te ontsnappen op zoek naar Zagreus’ moeder, Persefone. In december werd een vervolg op Hades aangekondigd, Hades II, dat zal draaien rond het misschien nog obscuurdere personage Melinoë (bekend uit slechts één Orfische hymne) en nog een aantal nieuwe personages zal introduceren (onder wie bijvoorbeeld Hekate). Naar deze ben ik ongelooflijk benieuwd!

Over het algemeen ben ik iets minder fan van strategiegames als Civilization – niet omdat die games niet leuk kunnen zijn, maar omdat ik zelf als speler vooral ben opgegroeid met de meer narratieve, avontuurlijke games. De groep games waar ik persoonlijk het minst graag mee bezig ben zijn mobile games, of games die gemaakt zijn voor smartphones. Hier bekruipt mij altijd een dubbel gevoel: enerzijds worden ze door miljoenen spelers gespeeld (en zijn ze daarom belangrijke, maar nog steeds onderbelichte, studieobjecten), maar anderzijds vind ik ze vaak ietwat vervelende speelervaringen. Meer dan bij computer- of console-games maken mobile games het je vaak expres moeilijk of lastig, en is het de bedoeling dat je tegen betaling (zogenaamde ‘microtransactions’) de speelervaring bevordert (bijvoorbeeld om upgrades te krijgen, of om de constructie van bepaalde gebouwen sneller te doen vooruitgaan). Ook zijn er gewoon zodanig veel van, dat ik nooit goed weet waar exact te beginnen…

Bedankt voor de tips! We weten nu wat te doen deze zomer! Nog veel succes met je onderzoek.

Interdisciplinair onderzoek rond taaltechnologie, daarvoor moeten we bij Colin Swaelens zijn. Een jaar geleden startte hij in onze afdeling als doctoraatsstudent. Alexandra Vereeck praat met hem over taalmodellen, congressen, en verhuizen. 

Dag Colin, wat leuk even met je te spreken! Een jaar geleden startte je als doctoraatsstudent aan de UGent. Kan je uitleggen waarover je onderzoek gaat?

Het onderzoek maakt deel uit van een groter project rond de Database of Byzantine Book Epigrams (DBBE). Samen met mijn promotoren Els Lefever en Ilse De Vos ben ik op dit moment bezig met het trainen van een taalmodel, dat gebruikt zal worden om de boekepigrammen automatisch van een taalkundige analyse te voorzien. Vervolgens zullen we onderzoeken hoe we kunnen berekenen in welke mate halfverzen, verzen en epigrammen aan elkaar gelijk zijn, om die dan op een dynamische manier aan elkaar te linken.

Lijkt me een interessante invalshoek op het DBBE-project! Vertel eens, hoe heb je je eerste jaar ervaren?

In het eerste jaar heb ik alle cursussen gevolgd om de Doctoral Schools af te ronden en een FWO-aanvraag geschreven. Hoewel die niet aanvaard werd, bleek het een goede leidraad te zijn om me op een gestructureerde manier door het onderzoek te leiden. Samen met enkele collega’s ben ik al enkele keren op conferentie kunnen gaan, wat telkens een leuke ervaring was. Dat het onderzoek zich bevindt op het snijvlak van taaltechnologie en Grieks, is uitdagend omdat het een erg uiteenlopend publiek is. Die uitdaging is fijn, zeker als je dan bijvoorbeeld op een conferentie ziet dat de community je werk apprecieert.

We zijn op dit moment verschillende taalmodellen aan het trainen om te kijken welk het beste werkt om de taalkundige analyse te doen. Die experimenten en resultaten zijn we aan het bijhouden om een eerste journal-artikel te schrijven.

Dat is inderdaad het boeiende van onderzoek dat bij verschillende disciplines aanhaakt. Hiervoor studeerde je net zoals ik in Leuven. Was de stad Gent nieuw voor jou? Zijn er jou zaken opgevallen bij deze verandering van universiteit?

Op een schoolbezoek na was Gent inderdaad nieuw voor mij. De stad is nog steeds een doolhof voor mij, wat voor enkele minuten vertraging zorgt als ik met de fiets verdwaald raak in het centrum. De verandering waar ik het meeste moeite mee had, was de overschakeling van Toledo naar de verschillende digitale platformen van de UGent, ietwat lachwekkend voor iemand van de afdeling taaltechnologie. Ik begin ondertussen wel de weg te vinden tussen Oasis, Ufora en Apollo 🙂

Klinkt zeer herkenbaar, Colin! Rond de tijd dat jij begon, in november 2021, werden trouwens de coronamaatregelen terug aangescherpt. Dit najaar zijn er voorlopig nauwelijks beperkende maatregelen meer. Werk(te) je vooral vanop afstand of on campus? Over campus gesproken: vinden we je meestal terug op campus Mercator of campus Boekentoren?

Ik ben mijn eerste week in quarantaine begonnen; de dag voor mijn start aan de UGent testte ik positief op corona. Nadien heb ik halftijds van thuis, halftijds op kantoor gewerkt. Nu werk ik wat vaker op kantoor, maar ben toch nog steeds een dag thuis aan het werk. De andere dagen vind je me voornamelijk terug bij LT³ op campus Mercator.

Dat het onderzoek zich bevindt op het snijvlak van taaltechnologie en Grieks, is uitdagend omdat het een erg uiteenlopend publiek is. Die uitdaging is fijn, zeker als je dan bijvoorbeeld op een conferentie ziet dat de community je werk apprecieert.

Aha, dat verklaart waarom ik je nog niet vaak op de Blandijn heb gezien. Verschillende leden van de Afdeling Grieks zijn wel betrokken bij je project, toch? Met wie werk je zoal samen?

Voor het onderzoek werk ik voornamelijk samen met Kristoffel Demoen, Floris Bernard, Klaas Bentein en het DBBE-team. Vorig academiejaar was ik ook betrokken bij de organisatie van het Festival Européen Latin Grec met Evelien Bracke.

En waar ben je op dit moment allemaal mee bezig? Ik hoorde dat je het erg druk hebt.

Klopt, afgelopen week had ik samen met Maxime Deforche (die ook betrokken is bij de GOA rond DBBE) en Ilse De Vos een conferentie in Wenen over mogelijke digitale alternatieven voor een kritische editie en een kritisch apparaat. We zijn op dit moment ook verschillende taalmodellen aan het trainen om te kijken welk het beste werkt om de taalkundige analyse te doen. Die experimenten en resultaten zijn we aan het bijhouden om een eerste journal artikel te schrijven.

Wanneer je niet aan het werk bent, wat doe je dan het liefst?

Ik zou graag wat meer tijd bij onze paarden doorbrengen, maar de aankomende verhuis laat dat voorlopig nog niet toe. Hopelijk wordt 2023 een klein beetje rustiger 🙂

Ik gun het je van harte. Het is nog een beetje vroeg, maar alvast het beste gewenst voor 2023!

The new academic year has recently kicked off. That usually also means a few new faces at the Blandijn! Emma Huig is one of them. She will be working on her PhD project on hagiography for the next four years. Julie Van Pelt checked in with her to see how she is adjusting to her new environment.

Hello Emma! Good to have you on board as a new PhD student in the Greek section. As a member of the Department of Literary Studies, you will be studying Italo-Greek hagiography, I hear. “Italo-What?”, our readers must think. But first things first: how are you settling in to your new job?

It is very exciting and at the same time a little bit daunting to start this four-year project! Thankfully, everyone at the university has been very kind and welcoming. Personal welcome meetings with my supervisors, meter and the Welcome Office have helped a lot with settling into this new environment. It is also very nice to notice that there is a real sense of community in the office and with other colleagues in the department. I am excited to get started on the PhD-project and to explore everything the university and the city of Ghent have to offer!

After learning that I could start my PhD in Ghent I also got very excited to move to Belgium and to have the opportunity to explore a new cultural and academic environment in Ghent.

About that PhD research, then… Can you tell us a bit more about your project and what you hope to achieve in the next four years?

In the next four years I will be studying Italo-Greek hagiography, Greek texts about saints and martyrs from medieval Southern-Italy and Sicily. I will be looking at aspects of fictionality, a topic which is particularly relevant and interesting in relation to the genre of hagiography. I will do this primarily by looking at the construction of characters in the narratives, for example if and how the saints or martyrs are presented as fictional or historical. I am looking forward to exploring these texts, which have not quite yet received the attention they deserve!

Personally, I hope to of course develop my research skills and also improve my knowledge of some modern languages such as Italian, Modern Greek and Turkish. If possible I would also like to participate in academic and outreach initiatives organised by the department.

Before you came to Ghent, you were doing your MA at Oxford University, and before that, you studied in your home country, The Netherlands. What a journey already! Were you eager to move back to the European continent, and what will you miss about the UK?

During my time in the UK, I was certainly looking forward to moving back to ‘Europe’ and be closer to my hometown of Amsterdam. Most of my family and friends still live there so it is nice that it is now a lot easier to go back to see them. After learning that I could start my PhD in Ghent I also got very excited to move to Belgium and to have the opportunity to explore a new cultural and academic environment in Ghent.

However now I am back on the continent I also miss living in the UK. Especially Oxford will always be a special place where I had some wonderful experiences and met some great people. During the past two years in the UK my partner and I visited quite a few places all over England and Wales and it was so interesting to see all the differences between the regions, and to enjoy the amazing countryside with hills and mountains, which is always special for a person from the Low Lands!

It is very nice to notice that there is a real sense of community in the office and with other colleagues in the department. I am excited to get started on the PhD-project and to explore everything the university and the city of Ghent have to offer!

It is not the first time that a person from the Netherlands joins our team here in Ghent, Belgium. It seems to be somewhat of a recurring experience that the shared language between the two countries proved deceiving, because the Belgian and Dutch cultures are, in fact, quite different. Have you experienced something similar already, and if so, what was the most striking difference to you?

I would definitely agree that the shared language is deceiving, as Belgium really feels different compared to the Netherlands. Perhaps this fallacy of similarity even adds to the sense of alienation, as one is not prepared to experience a culture shock which thereby hits even harder, if that makes sense.

What I have noticed so far in Belgium is the importance of personal contact. I already mentioned the personal welcome meetings I had the first weeks at the UGent, which I think are a good example of this. Dutch society, compared to some countries, is super organised in some areas, sometimes almost a bit too much. Especially in cities like Amsterdam everything follows a certain pattern or rhythm in order for things to be the most efficient. As a result, the personal element can get a bit lost. In Belgium, public spaces can sometimes come across as a bit less uniform, but the importance of personal contact is definitely a positive aspect of this country. Another example related to this are formal lunches. In the Netherlands, the stereotypical ‘business lunch’ is a quick cheese sandwich and a glass of milk at a standing table. In Belgium, I get the sense that going for a formal lunch means a proper meal, sometimes even including drinks. And of course the superiority of Belgian food and drink is another important difference…

We hope that you feel right at home in Ghent, of course! What are the things you like to do in your spare time to make yourself feel at home anywhere?

In my spare time I like being outdoors rowing, cycling, running or walking. These activities also allow one to explore the surroundings. So far I have explored the centre of Ghent on foot, and the areas around the Blaarmeersen and the Bourgoyen-Ossemeersen reserve while running or cycling. I really love both the urban and the natural environments here and I am looking forward to see more!

Thank you for this interview, Emma. We are grateful to have gotten to know you already a little bit better, and we look forward to seeing much more of you and your research in the future. Welcome at UGent!

We’re not only saying goodbye to summer this month, but also to our beloved colleague Marta Capano, who has been working on the ERC project “Everyday Writing in Graeco-Roman and Late Antique Egypt” since January. Anne-Sophie Rouckhout talked with Marta, to ask her about new adventures, fond memories and an exciting event that took place this month…

 

Hi Marta! You have been part of our section as a scientific collaborator for the EVWRIT project. Can you tell us a little bit about the work you have been doing?

Hello, and thanks for this opportunity! At Gent, I have been working with the EVWRIT research group, which investigates communication in documentary papyri. With Prof. Klaas Bentein, EVWRIT’s PI, I researched pragmatic functions in the language of Greek papyri, and especially on the link between textualization and speech acts, which means that we want to understand how the writer organized what they wished to express or achieve. For instance, it is very interesting seeing how politeness and making a request interact with each other! You can read very fun papyri from the 1st c. CE where subordinates carefully try to make their bosses do things without being disrespectful!

New adventures ahead, because you have been rewarded a fellowship at the Centre for Hellenic Studies of Harvard University. Congratulations! What research will you be working on there?

Thank you so much! It’s going to be a lot of fun! Here at the CHS I’m conducting my own research project on multilingualism in Sicily in the postclassical period. Basically, I study the choice of inscribing bilingual inscriptions (similar texts in different languages on a single stone) and the social implications of this choice. What does it mean if you have a private funerary stone that is bilingual? And what if there is a public monument with two languages? In addition, I investigate phenomena of language contact with Latin and Punic on seemingly monolingual Greek texts. It’s fun to see how sometimes you can have a monolingual Greek inscription with a lot of language contact, while a public bilingual inscription with two texts that are purposefully “pure”, without any form of contact. Also, the Center for Hellenic Studies has welcomed many Gentenaars over the years, and it is a spectacular place to do research. Check it out on the internet!

I study the choice of inscribing bilingual inscriptions and the social implications of this choice. What does it mean if you have a private funerary stone that is bilingual? And what if there is a public monument with two languages?

We also have another reason to congratulate you, because a little bird told us you got married a few weeks ago – at a medieval cloister, no less! What was that like?

Aw, thank you! It was a truly wonderful, sunny, and happy day! We got married in a former convent in Sestri Levante, Italy, with a lot of friends from many parts of the world. A friend of mine actually married us, and it was a fully bilingual wedding! My husband is an American academic, and just won a Fulbright scholarship to conduct his research in Greece, so we had to separate just a few days after the wedding – we’ll see each other again in two months. Our case is not unique in academia, but it still feels very wrong not to be together. Hopefully, our commitment to our careers will pay off.

Did you find some time for holidays this summer, to take a break from both work and the wedding preparations? Have you been able to plan a honeymoon?

Well, I had to spend some of my vacation dealing with the wedding organization, because marrying a foreigner requires extra bureaucracy, so alas I could not go anywhere else but to my hometown in Liguria. However – as my brand-new husband says – there are worse things in life than spending time in an Italian town on the sea. For the honeymoon, we are thinking of the Dutch Caribbean, possibly Bonaire. I suspect neither of us is yet tired of trying to speak Nederlands (quite poorly, by the way).

I love Belgian food (and drinking) culture, the beautiful Belgian architecture, and the very diverse language landscape.
I find it fascinating how dialects change across a very small geographic area.

Which fond memories will you take with you from Ghent? And what Belgian peculiarity/custom/habit will you miss most?

I am very fond of Ghent! I’d never been to Belgium before coming to UGent, and I immediately fell in love with the University and with Flanders. Ghent University is very open to foreigners, and everyone made me feel at home – I hope to return in the future, also because I miss so many friends already! Outside academia, I love Belgian food (and drinking) culture, the beautiful Belgian architecture, and the very diverse language landscape. I find it fascinating how dialects change across a very small geographic area. In Europe, this is something I’ve seen in only in Italy, and it’s a richness to be very proud of. On a personal level, I will always be fond of the lack of ostentation of the Flemish people, and their love for broodjes! I found myself preparing a broodje here in Washington DC. Let me tell you, it is not the same away from Ghent’s canals and summer light.

Thank you, Marta! Good luck with your research project and enjoy your stay at Harvard University! We hope to see you again soon to have a Gents broodje together!

The staff member of the month of June is Mara Nicosia, who started working for Koen De Temmerman’s ERC-project Novel Echoes as a postdoctoral researcher just over a year ago, and is already making her mark! Evelien Bracke caught up with Mara, to ask her about Syriac studies, working in Ghent, and… visiting Sicily!

Hi Mara, how lovely to speak to you! You’ve been doing some great work on Syriac studies for Koen De Temmerman’s ERC-project Novel Echoes. Can you tell us a little about the work you’re doing?

Yes, of course! As a postdoctoral researcher, I am studying the reception of Greek novels in the Near East, with a specific focus on the Syriac world. Syriac is a variety of Late Aramaic (second-thirteenth centuries CE) that has left an imposing body of literature, together with a huge number of translations from Greek. Surprisingly, though, there seems to be no full Syriac translation of Greek novels, but only two short excerpts from Heliodorus’ Aethiopika in a ninth-century rhetorical treatise. The focus of my research for the past years has been the Syriac rhetorical tradition, so I’m studying these excerpts in the framework of this tradition and its circulation in Syriac schools. Together with my colleague Simon Ford, I have been studying also the Syriac version of another Greek novelistic piece, Pseudo-Nilus’ Narrations, which has been super interesting. I got to study the Semitic toponyms hosted in the Greek and Syriac texts, trying to pin them to a modern location. It has been a lot of fun!

You’re from Sicily! How are you finding living in Ghent – and learning Dutch?

All my life I’ve been living in big or chaotic cities, such as Catania, Naples, Paris, Madrid… Ghent is a most welcome change! I am madly in love with Ghent, it is one of the most charming places I’ve ever been to! In all honesty, I love my Belgian life and I find myself to be enthusiastic about the city, the job and the colleagues!

Learning Dutch has been a pleasant experience for me. I thought it would be a waste of an opportunity living here without trying to learn it, so I managed to get through two levels so far. I am very passionate about languages and I cannot resist the challenge of learning new ones! The only unpleasant note in my Belgian life is that I am systematically experiencing problems with my post: my letters and my parcels always vanish or are lost! This has actually turned into a bit of a joke in the office because I’m always so frustrated at couriers and shipping companies but, despite my many complaints, nothing has changed so far.

I got to study the Semitic toponyms hosted in the Greek and Syriac texts,

trying to pin them to a modern location. It has been a lot of fun!

A little bird tells us you’re getting married soon. How is it combining wedding preparation with research?

Well, I have been more relaxed in my life! Living here and trying to be on top of the preparations in Sicily is exhausting, but ultimately very rewarding. The most stressful part has been respecting all the deadlines I had in May and June, in terms of papers that needed to be submitted, conference presentations and various other engagements. But I’m quite proud of how I managed to prevent myself from panicking too much (so far…). Bottom line: I am very excited about the wedding, so I’m compulsively repeating to myself not to spoil it with unnecessary stress.

One week after the wedding I’ll fly to Paris to attend what I call “the Syriac Olympics”, which is a huge international conference, called Symposium Syriacum, that takes place around the world every four years. This year, I am co-organizing a panel (together with Riccardo Contini) on Syriac lexicography and lexicology, as part of which I’m giving a paper as well. The whole organization has been quite stressful, as the conference was originally supposed to take place in July 2020, but I look forward to it!

Wow, that sounds really exciting! Great to get back to live conferences! What’s the most exciting piece of research you’ve been working on, or are working towards?

Since the beginning of my PhD, I’ve always worked on the acquisition of loanwords from Greek into Aramaic varieties and Arabic, particularly – but not exclusively – in the field of the technical vocabulary of rhetoric. Recently, I’ve moved to the study of the Syriac rhetorical tradition and its “classics”, which has been a big leap. I ventured into a completely new – and severely understudied – line of research, which I find super cool. The idea is to be able to map which texts were used and transmitted in the Syriac rhetorical tradition as examples or progymnasmata, and ultimately which were the authors and works that shaped the Syriac rhetorical tradition, which is imbued with Greco-Roman models but does not seem to be based on Aristotle, and at the same time is very original in themes and organization of the matters.

In all honesty, I love my Belgian life and I find myself to be enthusiastic about the city, the job and the colleagues!

And finally, any recommendations for anyone wanting to travel to Sicily? What are your favourite places?

Sicily is a lovely place to travel to, but my first recommendation would be not to visit it in late July or August because it is too hot and too crowded. Catania is a place worth visiting, as are Palermo, Ortigia, Trapani and others. In my opinion, the best idea is to tour by car around the island and see as many places as one can. Food is definitely worth trying, and we have such a rich Greek and Roman heritage, as well as Phoenician, Arab, and much more, that it is simply impossible to get bored. I’d be happy to help anyone who wants to organize a visit and provide them with useful tips!

I feel a trip coming up for our research group… Thanks, Mara – enjoy the wedding!

Onze Medewerker van de maand voor april 2022 begeleidt al jaar en dag met passie en vakkennis de studenten van de lerarenopleiding Grieks en Latijn. Recent ging ze ook als taallector Oudgriekse Taalkunde aan de slag en initieerde een supermooie zomercursus Grieks: het was dringend tijd om meer te weten te komen! Nina Vanhoutte praatte met Katrien – over haar werk, de lerarenopleiding, de koersfiets… en dromen over de zomer. 

Dag Katrien, sinds kort ben je in de vakgroep Grieks aan de slag als taallector: proficiat! Maar je bent geen nieuw gezicht in ons team?  

Klopt, ik heb aan de UGent Grieks en Latijn gestudeerd en ik ging meteen na mijn studies aan de slag als leraar klassieke talen in het secundair onderwijs. Maar in 2013 keerde ik naar de UGent terug als onderwijsdidacticus in de lerarenopleiding, een job die ik sindsdien combineerde met mijn lesopdracht in het Bernarduscollege in Oudenaarde. Ik vorm samen met prof. dr. Katja De Herdt en Wim Cool het kleine en zeer fijne team dat instaat voor de vakdidactiek Grieks en Latijn. Ik ben naast lesgever ook verantwoordelijk voor de stagebegeleiding van de studenten: van de aanvraag van de stages, over lesbezoeken en feedbackgesprekken tot het beoordelen van de stageportfolio’s. De combinatie van beide jobs is heel inspirerend: als leraar Latijn en Grieks blijf ik vertrouwd met de werkvloer en kan ik de studenten veel tips en tricks meegeven, en als onderwijsdidacticus blijf ik het vakdidactisch onderzoek opvolgen en mezelf uitdagen innoverend te blijven lesgeven.  

Toch koos je dit jaar voor nieuwe verantwoordelijkheden. Wat verwacht je van je nieuwe jobs?  

Ik heb dit jaar in mijn school in Oudenaarde een jaar loopbaanonderbreking genomen omdat ik deeltijds aan de Arteveldehogeschool kon beginnen werken als lector Latijn. Toen prof. dr. Floris Bernard me halverwege het jaar vroeg om de oefeningen in Oudgriekse taalbeheersing te geven, ter vervanging van dr. Ilse De Vos, besloot ik ook die sprong wagen. De lesdoelen en leerinhouden verschillen in beide opleidingen grondig van die in het secundair, en dus zijn ook mijn voorbereiding en aanpak anders. Ik lees (voor Vakstudie Latijn in Artevelde) veel meer teksten, ik kan dieper ingaan op de grammatica (de hele Cambridge Grammar of Classical Greek …) en ik mag voor beide talen zelfs de gevreesde themaoefeningen geven! Het zijn nieuwe uitdagingen, die ik voor mezelf als zeer verrijkend ervaar. Ik hoop natuurlijk dat ik met mijn lessen, dankzij mijn ervaring in het middelbaar en in de lerarenopleiding, ook voor mijn studenten het verschil kan maken.  

Aan enthousiasme geen gebrek! Het ontroert me nog steeds te zien met hoeveel passie studenten voor het onderwijs kiezen, ondanks de vaak alarmerende berichten in de media.  

Heb je in de voorbije jaren de lerarenopleiding veel zien veranderen?  

De grootste verandering kwam er in 2019 met de invoering van de Educatieve Master. In de vroegere SLO (of Specifieke LerarenOpleiding) koos een student pas voor een opleiding tot leraar nadat hij of zij het masterdiploma in de taal- en letterkunde had behaald. Maar met de invoering van de EduMA werden wij een geïntegreerd deel van de opleiding en kunnen studenten al vanaf hun derde bachelorjaar kiezen voor het educatieve traject. Dat zorgt ervoor dat wij onze studenten gedurende drie jaar kunnen begeleiden en geleidelijk aan zien groeien bij hun eerste stappen in het onderwijs. Het nijpende lerarentekort zorgt er momenteel wel steeds vaker voor dat onze studenten al tijdens hun opleiding als interimaris aan de slag gaan. Aan enthousiasme geen gebrek! Het ontroert me nog steeds te zien met hoeveel passie zij voor het onderwijs kiezen, ondanks de vaak alarmerende berichten in de media.  

Je bent ook lid van ons Grieks Outreach Team (GOT). Zijn er nog leuke Outreach-projecten waar je momenteel mee bezig bent, die je even in de kijker wil zetten? 

Eind augustus organiseren we een zomercursus Grieks voor toekomstige studenten. We richten ons zowel tot leerlingen die in het middelbaar al Grieks gevolgd hebben, als leerlingen zonder voorkennis Grieks. De enen dagen we uit om hun kennis van de Griekse grammatica grondig op te frissen, de anderen willen we via die eerste kennismaking de kans geven om uit te zoeken of Grieks een studierichting is die bij hen past. Ik kijk heel erg uit naar die week! In de voormiddag geven we lessen in Griekse taalbeheersing en komen collega’s Grieks hun vakgebied voorstellen. Voor de namiddagen heeft de Klassieke Kring een heel leuk programma samengesteld, zodat de toekomstige studenten ook hun studieomgeving en studiegenoten kunnen leren kennen.  

Het zijn nieuwe uitdagingen, die ik voor mezelf als zeer verrijkend ervaar. Ik hoop natuurlijk dat ik met mijn lessen, dankzij mijn ervaring in het middelbaar en in de lerarenopleiding, ook voor mijn studenten het verschil kan maken.  

Met de verschillende jobs die je combineert, kan ik me voorstellen dat je af en toe ook nood hebt aan ontspanning. Waar en hoe kom jij tot rust? 

Met drie zonen van 8, 9 en 12 jaar oud is er altijd leven hier in huis. Ik kan erg genieten van alle familiemomenten samen. Muziek speelt in ons gezin een belangrijke rol: we gaan vaak naar concerten, mijn man staat ook zelf op het podium, en onze kelder is ingericht als repetitiekot waar we musiceren met onze band. Ik sport ook geregeld. Toen ik in Oudenaarde lesgaf, reed ik meestal met de koersfiets naar het werk. Dit jaar heb ik me meer op het lopen toegelegd. Als ik ten slotte ’s avonds moe in de zetel plof, dan doe ik dat het liefst met een boek of handwerk. Maar je kan me ook geregeld bij de buren vinden, want toevallig woon ik naast de gezelligste bruine kroeg van Gent.  

Als afsluiter, waar kijk je nog het meest naar uit dit jaar? 

Een barbecue in de zon, in gezelschap van familie of vrienden, met een goed glaasje wijn, een zomers muziekje op de achtergrond, terwijl ook de kinderen plezier maken. Meer moet dan niet zijn.