In deze lezing verken ik aan de hand van enkele voorbeelden het literaire corpus dat weleens ‘New Ancient Greek Literature’ of ‘neualtgriechisch’ genoemd wordt: nieuwe prozastukken en dichtwerken die in klassiek Grieks gecomponeerd werden (en worden) in Centraal- en West-Europa en in de USA sinds 1850. Ook wanneer we vertalingen en vervalsingen buiten beschouwing laten, stoten we op een corpus dat groter en meer divers (en mooier en grappiger) is dan men misschien zou verwachten. Om welke reden ook de werken in kwestie gecomponeerd werden (vanuit didactisch oogpunt, louter als spielerei, …), ze leren ons iets over de toenmalige en huidige houding tegenover de antieke Griekse literatuur. Dat thema laat ik kort aan bod komen, maar meer aandacht wijd ik aan de vraag: wat is lezenswaard?
Je kan deze lezing hier herbekijken.