Medewerker van de maand (september 2020): Eline Daveloose

Onze #medewerkervandemaand september is Eline Daveloose, die in onze Afdeling net aan een doctoraat over het Cappadocisch is begonnen. Lees over haar liefde voor het Grieks, de fijne sfeer op de Blandijn, en haar favoriete vakantiebestemming.

Dag Eline! Je hebt reeds je BA en MA in onze Afdeling gedaan, maar nu verwelkomen we je ook graag in onze groep van medewerkers als doctoraatsstudent. Voelt het anders aan om aan de UGent aan een doctoraat te beginnen, of voel je je hier helemaal thuis?

Eline: Dank jullie wel! Ik heb inderdaad Taal- en Letterkunde: Grieks-Latijn gestudeerd en ben dus zeker vertrouwd met de Afdeling Grieks. In die zin was het eigenlijk een soort van ‘thuiskomen’ toen ik op 1 september startte als doctoraatsstudente. Uiteraard voelt het toch wat anders nu ik zelf deel uitmaak van het team van wie ik jarenlang les heb gekregen, zeker omdat ik nu ook zelf betrokken ben in het onderwijs van eerste-, tweede- en derdebachelorstudenten en me dus aan de andere kant van de lessenaar bevind. Laten we het dus een thuismatch noemen, maar dan in een andere positie op het veld. Alle collega’s hebben me ook heel warm verwelkomd, waardoor ik me meteen thuis voelde.

Kan je even kort uitleggen waarover je doctoraat gaat? Naar welk deel van je onderzoek kijk je het meeste uit?

Eline: In de komende jaren zal ik de woordvolgorde van het Cappadocisch onderzoeken, een bijna (!) uitgestorven variant van het Grieks die heel sterk beïnvloed is door het Turks. Dit zal ik doen vanuit een pragmatisch perspectief waarbij informatiestructuur centraal staat. Een belangrijk deel van mijn onderzoek zal bestaan uit het nagaan van de mate waarin het Turks – dat een SOV-taal (Subject-Object-Verb) is – ook invloed gehad heeft op de Cappadocische woordvolgorde.

Ik kijk er vooral naar uit om mensen over mijn onderzoek te vertellen op welke manier, plaats, gelegenheid dan ook, zowel in een academische context, als gewoon aan Jan met de pet op de tram. Vooral de schoonheid en het unieke karakter van de grote schat aan identiteit die in het Cappadocische dialect schuilt, wil ik aan iedereen laten zien. Ik vind het dan ook o zo belangrijk om het cultureel erfgoed dat de ziel van een volk uitstraalt te beschermen.

Vooral de schoonheid en het unieke karakter van de grote schat aan identiteit die in het Cappadocische dialect schuilt, wil ik aan iedereen laten zien.

Normaalgezien staan voor doctoraatsstudenten congressen en onderzoeksreizen op het programma, maar in covid-tijden ligt dat natuurlijk wel iets moeilijker. Hoe vind jij het om in deze tijden onderzoek te doen? Heb je tips voor onze lezers?

Eline: Vooral contacten leggen buiten de muren van onze unief is op deze manier natuurlijk niet eenvoudig omdat een aanzienlijk deel van de academische wereld momenteel op een virtuele manier verloopt. Dit zorgt er enerzijds voor dat iedereen nog nooit zo ver weg was, maar tegelijk is de hele wereld dichterbij dan ooit! Aangezien veel meetings, lezingen en congressen online zullen plaatsvinden, zullen mensen die er in andere omstandigheden niet bij zouden kunnen zijn, toch de mogelijkheid hebben om aanwezig te zijn (virtueel althans). Digitale mogelijkheden breiden ook alsmaar uit en op die manier worden misschien zelfs meer – en verdere – contacten gelegd dan in ‘normale’ omstandigheden. Mensen ontmoeten en met hen praten ‘in real life’ is uiteraard zo veel aangenamer, warmer en menselijker, maar we moeten roeien met de riemen die we hebben. Ik zou dus zeker iedereen aanraden om de negatieve kanten toch enigzins te accepteren en zeker ook de positieve punten niet te vergeten. Always look on the bright side of Skype!

Het is fantastisch om in zo’n grote community terecht te komen van ontzettend getalenteerde mensen met de meest uiteenlopende vakgebieden, die dan ook nog eens zeer open, vriendelijk en behulpzaam zijn.

Aan een doctoraat beginnen betekent ook dat je opgenomen wordt in onze grote groep van onderzoekers. Hoe vind je het sociaal leven hier op de Blandijn?

Eline: Het is fantastisch om in zo’n grote community terecht te komen van ontzettend getalenteerde mensen met de meest uiteenlopende vakgebieden, die dan ook nog eens zeer open, vriendelijk en behulpzaam zijn. Tijdens mijn eerste werkdagen had ik vrij veel vragen en moest ik nog zeer veel praktische zaken te weten komen. Mijn collega’s, ook van buiten onze afdeling, schoten me keer op keer te hulp en stonden me telkens bij met raad en daad. Er hangt dan ook een heel gemoedelijke, vriendelijke sfeer op kantoor, in de wandelgangen en in de gezellige keuken(s) op de Blandijn. Soms wordt er over het werk gepraat, maar zeker ook over koetjes en kalfjes, van het delen van reiservaringen tot een discussie over de lekkerste pralines, van het bestuderen van het gedrag van planten tot het bespreken van onze outfit voor morgen. Het is een plezier om naar de Blandijn te komen in zo’n fijne en gezellige groep!

En tenslotte een dromerig vakantievraagje: je meest speciale plekje in Griekenland? 

Eline: Ik denk bij deze vraag onmiddellijk aan het eiland Hydra. Nu het gure herfstweer zijn intrede maakt, borrelt de heimwee naar dit heerlijke, pittoreske en zonnige stukje Griekenland toch wel op. In de zomer van 2018 ontdekte ik deze plek in de Saronische Golf en wist ik meteen dat ik zeker nog zou terugkeren. Het eiland Hydra is volledig motorvoertuigenvrij en straalt dan ook, naast authenticiteit en Griekse gezelligheid, vooral rust uit. Je vindt er fijne straatjes met kleine winkeltjes, rustige stranden, azuurblauwe zee, talloze vissersbootjes, de overheerlijke Griekse keuken, en als kers op de taart adembenemende zonsondergangen. Een echte aanrader, als je ’t mij vraagt!

Klinkt als een zalige dagdroom in dit gure weer. Bedankt Eline, en veel succes!