Onze #Medewerkervandemaand juli Rachele Ricceri staat met één been in haar geliefde Sicilië, met het andere in Gent, waar ze al 7 jaar met plezier woont! Wij contacteerden haar tijdens een wel heel prestigieus zomerverblijf… en zoals altijd stond ze ons enthousiast te woord in vlekkeloos Nederlands!
Rachele, deze zomer ben jij niet veel in België! Waar ben je op dit moment?
Rachele: Ik zit momenteel in Dumbarton Oaks, een onderzoekscentrum in Washington DC verbonden aan de Universiteit van Harvard, dat zich onder meer specialiseert in Byzantijnse studies. Samen met andere collega’s uit verschillende landen (inclusief Julie Van Pelt, van onze Afdeling Grieks!) ben ik hier tot eind juli Summer Fellow, wat betekent dat ik een fantastische zomer mag spenderen vol boeken, musea en wandelingen om de Amerikaanse hoofdstad te ontdekken. Dat is een bijzonder rijke en leuke ervaring, zowel op wetenschappelijk als op menselijk vlak.
“Trots op het internationaal gewaardeerde project waaraan ik meewerk”
Je onderzoek heeft je jaren geleden al vanuit Italië naar België gebracht. Kan je ons iets meer vertellen over je onderzoeksparcours?
Rachele: Ik heb een filologische achtergrond en in 2012 kwam ik naar België om mijn doctoraat over de poëzie van Gregorios van Nazianze af te ronden. Het jaar nadien ben ik beginnen werken in het DBBE-team: sindsdien werk ik mee aan een project dat wordt gewaardeerd door de internationale wetenschappelijke gemeenschap, en waarop ik trots ben. Dit jaar in juni is er een nieuwe versie van de database gelanceerd: vergeet zeker niet om hem te ontdekken!
Mijn interesse in poëzie en manuscripten leidde er bovendien toe dat ik een onderzoeksproject startte over de receptie van de psalmen in Byzantijnse poëzie. Ik bestudeer voornamelijk de epigrammen die middeleeuwse scribenten kopieerden bij de psalmen ter ere van David, die vaak vergeleken werd met Orpheus. Mijn (werk)dagen worden gevuld door een fascinerende wereld van tientallen (of honderden) Byzantijnse manuscripten. Geen twee zijn dezelfde!
“Gent is mijn tweede thuis geworden”
Intussen woon je, samen met je gezin, ook al zeven jaar in Gent en jullie kennen de stad van binnen en van buiten! Wat is je favoriete plekje? Hebben jullie intussen typisch “Belgische gewoontes” opgepikt? En welk stukje Italië zou je óns graag bijbrengen?
Rachele: Het is waar! Na 7 jaar is Gent mijn tweede thuis geworden, of misschien nog iets meer. Als ik op mijn (bak)fiets zit, hou ik van het licht van de opkomende zon achter de Boekentoren vanuit de Coupure, en natuurlijk mis ik nooit een kans om een foto te nemen aan het water, zoals bij het Gravensteen of de Lievekaai! Door de jaren heen is mijn relatie met de stad echter geëvolueerd. Ik moet toegeven dat ik een expert ben geworden op vlak van speelplaatsen voor kinderen, waar je me veel vaker kan vinden dan in bars.
Aan de andere kant behoudt Sicilië nog altijd een heel belangrijk plekje in mijn hart… en in mijn maag! Het zou geweldig zijn om ook de “granita e brioche” in Gent te kunnen proeven; dat is het zeer geurige ontbijt dat typisch is voor de Siciliaanse zomers.
Ten slotte: jij bent nu aan het werk, maar het is ook zomer! Hebben jullie nog leuke vakantieplannen?
Rachele: Ja, natuurlijk, spannende plannen! Geen Italië dit jaar, wel little Italy. Na het einde van mijn Fellowship in Dumbarton Oaks, zal ik nog enkele dagen in Amerika blijven om New York te bezoeken, samen met mijn gezin.