interview door Ilse De Vos
Onze #medewerkervandemaand februari 2020 is Wim Cool.
Binnen de (volledig vernieuwde) lerarenopleiding is hij alom bekend. Hoog tijd om hem ook aan jullie voor te stellen.
Γεια σου, Wim!
Toen we polsten of je medewerker van de maand februari wou worden, grapte je dat we deze rubriek dan maar beter “medewerker in de marge” konden noemen. Waarom?
Het grootste deel van mijn werkende leven speelt zich af op het don Boscocollege in Zwijnaarde; aan de UGent bedraagt mijn aanstelling maar een “marginaal” percentage (lacht). Bovendien zit ik als vakdidacticus ook een beetje aan de zijlijn van de afdeling Grieks. Maar pas op: Ik zit daar heel goed hoor.
Vakdidacticus? Dat klinkt best gewichtig! Wat moeten we ons hier concreet bij voorstellen?
Samen met mijn collega’s Katja en Katrien leid ik binnen de educatieve master de toekomstige leerkrachten Grieks en Latijn op. Ik spits me toe op de vakdidactiek van het Grieks in het algemeen en op enkele specifieke topics zoals onderzoekscompetenties, ICT maar ook museumdidactiek.
En levend Grieks?
Levend Grieks en Latijn behandelen we natuurlijk ook – enkele Vlaamse leraren zijn daar enorm mee bezig. Maar dat is iets waar mijn collega’s net iets meer thuis in zijn.
Dus het is niet iets wat je ook zelf in de klas in praktijk brengt?
Bij de tweedes zou ik mijn “vloeiende” Attisch nog wel eens boven durven halen, maar dan meer als gimmick (lacht). Bij het lezen van Plato of Demosthenes zijn er andere katjes te geselen. Ach, weet je, er is soms wat veel didactiek in mijn leven.
Oei, dat klinkt niet al te best.
Hahaha, zo ernstig is de aandoening niet. Maar wanneer men zich verdiept in de theorie van de didactiek, komt automatisch de confrontatie met de eigen lespraktijk. Dat is aan de ene kant een voordeel, maar aan de andere kant soms ook wat te veel.
Na je studies aan de UGent ben je niet meteen het onderwijs ingegaan, heb ik begrepen?
Neen, ik heb eerst “Vroegchristelijke en Byzantijnse Studies” gevolgd aan de KU Leuven, waar ik mijn tijd gezellig verdeelde tussen de filologen, theologen en kunstwetenschappers. Het was een richting op mijn lijf geschreven, maar helaas is ze intussen al lang geschrapt.
Laten we daar maar niet op ingaan …
Mja.
Is het via de Byzantijnen dat je uiteindelijk bij het moderne Griekenland uitgekomen bent? Ik hoor dat jij je zomers liefst op een Grieks eiland doorbrengt (wie niet).
Inderdaad, via Byzantium ben ik het moderne Griekenland binnengerold. Ik reis graag met een concreet doel, hoe klein dat ook is. En ik vind inderdaad altijd wel iets op een of ander Grieks eiland. Bovendien: Waar komt een mens beter tot rust?
Ten slotte, nog een leestip?
Een leestip … Daar waag ik me voor dit publiek niet aan. Misschien een klassieke kijktip: “Zorba the Greek” van Kakogiannis.
Αμήν.
Bedankt voor de koffie!