Het gebeurt hier zo af en toe, maar het blijft altijd even spannend én indrukwekkend: een jonge collega die zijn of haar doctoraat afwerkt! Deze maand zetten we met plezier Julie Van Pelt in de schijnwerpers als #MedewerkervandeMaand april. Zij werkt nog steeds als doctoraatstudente bij prof. Koen De Temmerman en heeft, ook nu haar proefschrift net is ingediend, nog heel wat omhanden op onze afdeling. Lees hieronder het verslag van enkele spannende maanden, een dag die de verbeelding tart en vele welverdiende zonnige terrasjes.
Proficiat, Julie! Vorige maand heb jij hebt je doctoraat ingediend! Kan je ons kort vertellen waarover je onderzoek gaat?
Julie: Heel erg bedankt! In mijn onderzoek bestudeer ik vroege Byzantijnse hagiografie, ofwel christelijke verhalen uit de late oudheid over heiligen, geschreven in het Grieks. Ik heb me beziggehouden met een specifiek type van verhalen, namelijk verhalen over heilige vrouwen of mannen die zich anders voordoen naar de buitenwereld toe dan wie ze in werkelijkheid zijn. Sommigen doen alsof ze gek zijn, anderen (in de regel vrouwen) vermommen zich als iemand van het andere geslacht om zo een mannenklooster te infiltreren, en nog anderen verbergen hun ware identiteit voor hun naaste familieleden. Het gegeven van vermomde identiteit is behoorlijk opmerkelijk binnen de context van christelijke heiligenverhalen, zeker als je bedenkt dat in vroegchristelijke literatuur vermomming doorgaans met de duivel werd geassocieerd. Bovendien werd binnen de vroegchristelijke cultuur elke vorm van ‘doen alsof’ veroordeeld, bijvoorbeeld ook het aannemen van een andere identiteit in het kader van een opvoering in het theater, dat gezien werd als het terrein van de duivel precies omwille van de associatie met illusie en bedrog. Ik heb daarom de verscheidene verhalen waarin een heilige zichzelf vermomt en als een ander voordoet samengebracht en getracht ze te analyseren vanuit het oogpunt van performance, om zo de keuze van hagiografen voor dergelijke ogenschijnlijk problematische onderwerpen te verklaren. Ik toon aan (of dat hoop ik althans!) dat de teksten in kwestie schatplichtig zijn aan het vroegchristelijke gedachtegoed omtrent theater en performance, en als doel hebben de relatie tussen illusie, werkelijkheid en waarheid te bevragen.
Het idee dat de dag die al vier jaar lang zo onbereikbaar had geleken – de dag waarop ik het proefschrift zou ‘af’ hebben – nu was aangebroken, voelde heel onwerkelijk.
Ze zeggen wel eens dat die “laatste maanden” behoorlijk speciaal zijn. Hoe heb jij die ervaren? Hoe voelt het nu eigenlijk om dat werk van jàren afgedrukt te zien en in te leveren? En hoe kijk je aan tegen de interne en publieke verdediging, die nu volgen?
Julie: Dat is een hele belevenis allemaal, inderdaad. Toen ik, na enkele intense laatste weken, het manuscript had opgestuurd om afgedrukt te worden, kon ik het eigenlijk niet geloven – letterlijk! Het idee dat de dag die al vier jaar lang zo onbereikbaar had geleken – de dag waarop ik het proefschrift zou ‘af’ hebben – nu was aangebroken, voelde heel onwerkelijk. Ik denk dat het een goed idee was om maar meteen een vakantie in te plannen na de indiendatum! Nu heb ik even rust gehad en kan ik stilletjesaan weer alles in me opnemen en genieten van het resultaat van mijn werk. Al staat het verdedigingsgebeuren inderdaad nog voor de deur… Door de opeenvolging van enkele intense laatste weken arbeid en het plotselinge loslaten van dat alles na het indienmoment, heb ik momenteel wat afstand van mijn werk, en ben ik ook weinig bezig met de aanstaande verdediging, die momenteel heel veraf lijkt. Al ben ik er zeker van dat, wanneer de datum naderbij komt, de stress toch zal toeslaan!
Een doctoraat schrijven geeft de doctoraatstudent toch wel een duidelijk doel. Eens dat af is, ligt de weg weer open! Heb je al plannen voor de toekomst?
Julie: Dat is mooi gezegd! De leegte is uitnodigend en stiekem ook een beetje beangstigend. Tijdens de laatste jaren van je doctoraat rust er een grote druk op je, maar tegelijk heb je ook een duidelijk doel, wat houvast biedt. Nu moet ik als het ware ‘opnieuw’ beginnen. Gelukkig had ik al genoeg kleinere projectjes en engagementen lopen om mij voorlopig zoet te houden. Ik werk bijvoorbeeld nog enkele publicaties af, bereid enkele colleges voor, en binnenkort ga ik op research stay naar de V.S., waar ik aan een vertaalproject zal werken. Uiteindelijk heb je het al snel te druk, wanneer je denkt veel tijd te zullen hebben! Tenslotte hoop ik tijd te kunnen vrijmaken om enkele ideeën voor een nieuw onderzoeksproject uit te werken. En daarnaast wil ik vanaf nu beslist tijd maken voor enigszins verwaarloosd geraakte hobby’s, vrienden en familie!
Je schrijfsels worden vaak beter wanneer je er even afstand van hebt kunnen nemen.
Ten slotte: na al dat harde werken heb je in ieder geval wat rust en ontspanning verdiend! Hoe geniet jij er momenteel van? En heb je nog tips voor onze collega’s die nog aan hun “laatste maanden” bezig zijn?
Julie: Ik geniet nu inderdaad volop van vrije tijd! Leuke dingen plannen in het weekend, tijdig naar huis keren na een werkdag op kantoor, taart bakken, een boek lezen (jaren geleden was dat!), en zelfs banale huishoudelijke klusjes maken me blij. En wanneer het mooi weer is… gewoon een terrasje doen! Hoe dan ook heb ik tijdens het schrijven altijd geprobeerd om mijn weekends te vrijwaren of toch voldoende ontspanning te voorzien. Dat had ik echt nodig om productief te blijven op de andere momenten. Je schrijfsels worden vaak beter wanneer je er even afstand van hebt kunnen nemen. Dat is dan ook dé tip die ik zou meegeven. En tot slot: vergeet niet te genieten tijdens al dat afzien, want je werkt (meestal toch) maar één keer je doctoraat af!
We komen zeker supporteren op je verdediging! In de tussentijd wensen we je het allermooiste lenteweer toe om volop te genieten van wat je al bereikt hebt.